مسعود جهانی
| عرصه فعالیت | آهنگسازی و تنظیم، میکس و مسترینگ، نوازندگی |
|---|---|
| ملیت | ایرانی |
| تاریخ تولد | ۱۰ خرداد ۱۳۶۶ |
| زادگاه | تبریز |
مسعود جهانی، به جرئت یکی از باهوش ترین آهنگسازان و تنظیم کنندگان ایرانی است که از 14 سالگی فراگیری موسیقی را آغاز کرد. وی از آنجا که فرزند شهید بود، ادامه عمر خود را بدون همراهی پدر می‌گذراند و زندگی سختی را متحمل بود.
در سال 1385، درست زمانی که مسعود جهانی 19 ساله بود، در رشته داروسازی دانشگاه اصفهان پذیرفته شد. او در دانشگاه نیز موسیقی را پیگیری می‌کرد و با دوستان خود یک گروه کوچک موسیقی تشکیل دادند. اما برای اجرا، از طرف اداره ارشاد با مشکل مواجه شدند و همین عامل سبب از هم پاشی تدریجی این گروه بود.
” خانواده من با موسیقی مخالف بودند. من هم از کودکی درس‌خوان بودم و می‌خواستم وارد دانشگاه شوم و بعد از آن خودم موسیقی را ادامه دهم. درسم را خواندم و سال 85 دکترای داروسازی در اصفهان قبول شدم. از خانواده جدا شدم و به اصفهان رفتم و درس نخواندم! بعد ازدواج کردم و یک گروه موسیقی در دانشگاه تشکیل دادم. یک روز به من گفتند برای اینکه بتوانی در دانشگاه اجرا کنی، باید فیلم اجرایتان را اداره ارشاد اصفهان تأیید کند. “
” گفتند باید پلی‌بک کنید و یک نفر کارهایتان را آهنگسازی و تنظیم کند. آن زمان به ما 700، 800 هزار تومان قیمت می‌دادند که چنین پول‌هایی نداشتیم! در اصفهان نزد شخصی رفتم که من را راهنمایی کرد و گفت خودت می‌توانی بعضی از کارها را انجام دهی. به او گفتم که صدابرداری دوست دارم و دوره آن را هم پیش همان شخص دیدم. یک تنظیم‌کننده هم پیدا کردیم که بدون پول با ما کار می‌کرد. مدتی بعد او گفت که شما می‌خواهید از من سواستفاده کنید و از من کار یاد بگیرید و دیگر با شما همکاری نمی‌کنم. یک دوره، خودم شبانه‌روز پای این کار نشستم و چیزهای زیادی یاد گرفتم ولی دیگر نتوانستم درس بخوانم! . “
پس از چند ترم، جهانی با توجه به مشکلات مذکور و به خاطر زمان زیادی که برای یادگیری موسیقی صرف می‌کرد، از دانشگاه انصراف داد تا بتواند تمام وقت خود را صرف علاقه اش کند.
در سن 20 سالگی، دوره هایی نظیر صدابرداری و تنظیم را نزد استادانی در اصفهان گذراند و از همانجا، فعالیت هنری خود را به صورت حرفه‌ای آغاز کرد و همانجا، نقطه شروع همکاری‌های او با خوانندگانی که بعضا امروز اسم و رسمی دارند بود.
علاقه اولیه مسعود جهانی، به خوانندگی بود. او به خاطر هزینه‌های بالای آهنگسازی و تنظیم قطعه‌هایش، به این فکر افتاد که آهنگسازی و تنظیم را به طور کامل فرا بگیرد تا ساخت و تنظیم آهنگ‌هایش را خودش انجام دهد.
پس از تنظیم چند قطعه برای خودش و دیگران، تازه متوجه علاقه و استعداد فراوانش در حوزه آهنگسازی و تنظیم شد و از آنجایی که در عرصه خوانندگی هم دستاورد خاصی به دست نیاورده بود، تصمیم گرفت تمام تمرکز خود را فقط در حوزه آهنگسازی و تنظیم به کار گیرد.
از آنجا که سرپرستی خانواده به دوش مسعود بود، از سربازی معاف شد و در سال 1386 به تهران رفت. همین مساله سبب شروع دوره جدید زندگی‌اش و البته سختی‌هایش بود :
” من فرزند شهید هستم و سربازی نرفتم. درسم را که رها کردم، سال ۸۶ به تهران آمدم و بی پولی‌ها و سختی‌های زیادی کشیدم حدود یک سال کلاً خانواده‌ام را ندیدم و همان زمان هم یک قطعه برای هومن سزاوار تنظیم کردم. او می‌خواست آلبوم مجاز منتشر کند که برایش هفت یا هشت قطعه تنظیم کردم و در ادامه روند کارهایم شروع شد. بعد از آن با رضا شیری آشنا شدم و یک دوره حدوداً هفت ساله با هم بودیم. “
او درست در سال‌هایی پا به مارکت گذاشت که تنظیم، یکی از عناصر پیچیدۀ پروسه تولید موسیقی بود و خوانندگان برای تولید یک اثر با کیفیت، باید دست به دامن حداقل چند نوازنده و استودیو دار می‌شدند. مسعود جهانی این پروسه را ساده کرد. چون هم کار با نرم افزار و هم علاقه عامه مردم را کاملا می‌دانست. او معتقد بود که تنظیم ها باید مینیمال تر و خلوت تر شوندو در این زمانه، دیگر نباید پروسه تولید یک آلبوم چند سال طول بکشد.
البته یک نقد وارد به این جریان سازی مسعود جهانی، این است که این عمل سبب شده تا بسیاری از آهنگ‌های ساخته دست او، دارای فضای نسبتا تکراری و کاملا الکترونیک باشند. این عمل سبب شده است که از طرفی تمایز بعضی آهنگ‌هایش با یکدیگر عملا سخت شده باشد و از طرف دیگر، آثار الکترونیکش با ذائقه سازِ زنده پسند ایرانیان سازگار نباشد.
مسعود جهانی، پس از مدت کوتاهی فعالیت در مارکت به طور رسمی و مجاز، همکاری خود را با تمام خوانندگان غیر رسمی قطع کرد. او در این باره چنین می‌گوید:
” طبیعتاً وقتی من به صورت رسمی کار می‌کنم، فقط می‌توانم با خواننده‌های مجاز همکاری کنم .وقتی ارشاد و تلویزیون به من اعتماد کرده‌اند چه دلیلی برای فعالیت غیررسمی دارم؟ پولی در این کارها نیست و این قبیل همکاری‌ها برای زمانی بود که بچه بودم و فقط می‌خواستم خودم را نشان بدهم. آن زمان می‌دیدم که این همه کار می‌کنم ولی هیچ جا اسمی از من نیست؛ در هیچ جشنواره‌ای اسمم نیست و هر جا که موسیقی هست، من نیستم. با خودم می‌گفتم مگر کار تو بد است؟! ولی بالاخره فهمیدم که راه درست فعالیت درحوزه موسیقی، این نیست. این را هم بگویم که همان زمان کارهای مجاز برای خوانندگانی چون حامد زمانی هم تنظیم کردم. “
یکی از ابتکارات مسعود جهانی و یکی از مهم‌ترین علل شهرتش میان تنظیم‌کنندگان مارکت، ذکر نام خود علاوه بر کاور موزیک، در خود آهنگ‌هایش بود، که به تبعیت از او، تنظیم کنندگان دیگری نیز این کار را انجام دادند.
او معتقد بود بهترین راه برخورد با مخاطبانی که کم‌ترین هزینه‌ای بابت خرید موزیک‌ها نمی‌کنند و حتی به کاور آهنگ و عوامل سازنده دقت نمی‌کنند، این است که نامت را در گوششان فرو کنی.
یکی از ابتکارات دیگر وی، به دست گرفتن آن بخش از مارکت بود که در مقابل غول‌های بازار آن زمان، شانسی برای قد علم کردن و معروفیت نداشتند.
او تنظیم آثار خوانندگانی را که مستعد بودند ولی پولدار نبودند و در مارکت پارتی نداشتند، را به دست گرفت تا آثار آنها به صورت مویرگی و دست به دست در شهر بچرخد و هیت شود؛ در عوض، پس از شهرت و محبوبیت، با آنها درصدی کار کند.
مهراد جم، مجید رضوی، مهدی دارابی و خیلی از خوانندگان مطرح امروزی، نمونه بارزی از این خوانندگان هستند.
” من پرودیوسری هستم که صفر تا صد کارهای یک آدم با استعداد را انجام می دهم و به او برای رشد کردن کمک می کنم و وقتی به درآمدزای رسید، با او درصدی کار می کنم البته این کار را فقط برای کسانی انجام می دهم که واقعاً مستعد باشند. “
گروه «هوروش بند» نیز حاصل حمایت‌های مسعود جهانی از خوانندگان نسل جوان تر است.
مسعود جهانی عنوان کرده است که همیشه علاقه داشته تا بتواند خودش یک گروه تشکیل دهد تا موفقیت‌هایش هم برای خودش باشد.
مسعود جهانی، پس از شنیدن صدای مهدی دارابی، شدیدا به آن علاقه‌مند شده و به مهدی دارابی و مدیر برنامه اش پیشنهاد تشکیل یک گروه هنری را داده است و از آن طرف هم با استقبال خوبی مواجه شده است.
” همیشه دوست داشتم خودم یک گروه تشکیل و پرورش دهم تا موفقیت‌هایش هم برای خودم باشد. روزی در یک جمع دوستانه، سنتی خواندن مهدی دارابی را دیدم که برایم جالب بود. از او خواستم یک کار از استاد ایرج را بازخوانی کند و پیشنهاد دادم خودمان هم یک قطعه از مولانا یا حافظ بسازیم و منتشر کنیم. یک کار ساختیم که البته هرگز منتشر نشد ولی دوستان خیلی استقبال کردند. حمید فریزند که آن زمان مدیر برنامه مهدی (دارابی) بود (و الان مدیر برنامه «هوروش بند» است) از پیشنهاد تشکیل گروه استقبال کرد و خواست که خودتم هم حتماً در این گروه حضور داشته باشم. من اول به او گفتم می‌توانیم درصدی کار کنیم ولی حمید فریزند گفت تو باید عضو اصلی گروه باشی. من هم بدم نیامد و یک قرارداد نوشتیم و باز هم این داستان مسکوت ماند. خلاصه با پیگیری‌های حمید فریزند قطعه‌ای به نام «یاد تو می‌افتم» را منتشر کردیم که اولین کار مان بود. برای این قطعه اتفاقات خوبی افتاد و با شرکت «ققنوس» قرارداد بستیم. “
مسعود جهانی، به سبب علاقه فراوانش به سبک‌های سنتی و پاپ، سعی بر آن دارد تا تلفیقی میان این دو سبک برقرار کند. به گفته خودش تاکنون ایده های مختلفی را طراحی و اجرا کرده است؛ اما این که تا کجا موفق بوده است، بستگی به نظر شنوندگان دارد.
” اگر کسی بگوید موسیقی اصیل ایرانی دوست ندارم، دروغ می‌گوید ولی من می‌خواستم کاری کنم تا مخاطبان با موسیقی ایرانی آشتی کنند. این قضیه به تنظیم باز می‌گشت و یک‌سری تنظیم‌های خاص را هم امتحان کردم اما باز هم امیدی به جواب دادنش نداشتم. من سابقه هنری خودم را روی فردی گذاشته بودم که باید کاملاً از صفر شروع می‌کرد. خلاصه وقتی دیدیم مردم از آن استقبال کردند، این ایده (هوروش بند) را پرورش دادیم. “
چندی پیش، شایعاتی در مورد دستمزد‌های نجومی مسعود جهانی برای ساخت و تنظیم موزیک‌هایش در مارکت طنین‌انداز شده بود.
خود مسعود جهانی این شایعات را تایید کرد و معتقد است مقدار دستمزد زیادی که دریافت می‌کند، به خاطر کیفیت بالای هنری است که ارائه می‌دهد.
به گفته خود مسعود جهانی، خوانندگان هم می‌توانند از او یک تنظیم کپی برداری و دم دستی بخواهند و هم می‌توانند تنظیمی بخواهند که مختص خود آن شخص باشد و تعرفه‌های این دو راه نیز متفاوت است.
” من تنظیم‌کننده گرانی هستم چون یک تنظیم را می‌بافم. به مشتری هم می‌گویم که می‌توانم کپی کنم یا اینکه می‌توانم یک تنظیم مخصوص خودت طراحی کنم. آهنگ‌های زیادی تاکنون با تنظیم من منتشر شده ولی اسمم روی آنها نیست چون همان کارهای کپی هستند که مشتری خواسته با وقت و هزینه کمتر برایش بسازم و طبیعتاً کیفیت مدنظر خودم در چنین قطعاتی وجود ندارد. اما هیچ وقت در تنظیم کم نمی‌گذارم و حتی آن کارهایی که کیفیت مدنظر خودم را هم ندارند، بد نمی‌شوند. از سوی دیگر با برخی آدم‌ها هم کلاً کار نمی‌کنم و رُک می‌گویم که استعداد خوانندگی نداری و بهتر است کار دیگری انجام دهی. “
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
